Biliyorsunuz ben ev hanımıyım.İki çocuk ev işi yıllardır uğraşıyorum.Sabah hayat bizim evde erken başlıyor ve geç bitiyor.Dinlenmeye epey az vaktim kalıyor.Erken kalk kahvaltı evi toparla öğleye çocuklara yemek hazırla,okul saati yaklaşır(okul döneminde) beslenmeydi hazırlıktı,sonra akşam yemeği telaşı sofra topla çocukları yatır hoop bi bakmışım saat 11 olmuş.
Çok fonksiyonlu robotlar gibiyiz biz kadınlar hele de ev hanımları.Zaten evin işi hiç bitmez.Akşama doğru da başlar bugün ne pişirsem acaba telaşı.Tüm gün yapılan işler ertesi sabah sanki bizimle uyanıp tekrar ayaklanıyorlar.
Çok nankör iş ev işi ev hanımlığı.Bitmiyor ki evrak değil ki işleyelim o evrak bitti diyelim
Her gün aynı işler kısır bir döngü içinde maalesef ki devam ediyor.
Allah'tan benim eşim sağ olsun bana çok yardımcıdır.Çocukların bebeklik döneminde de büyüklük döneminde de her zaman bana destek olmuştur.Ama bunu yapmayan çok erkek biliyorum ben çevremde.
Tamam biz yan gelip yatalım onlar ev işi yapsınlar da demiyorum ama en azında bir işin ucundan da tutabilirler.Kadın yemek yaparken erkek sofrayı hazırlayabilir çocuklarla ilgilenebilir
Sonuçta hayat müşterek onlar dışarıda çalışıyorsa kadında evde yıpranıyor.
Aslında ev hanımları hatta tüm kadınlar (çalışan-çalışmayan) için devlet yıpranma payı ödemesi yapmalı ki kadın bir süre sonra o parayla ruhunu dinlendirecek bir şeyler yapsın. Haksız mıyım ama!
Resimdeki gibi gerçekten vücudumuzdan dünya dışı yaratık gibi bir sürü el kol çıkıyor bazen.O kadar hızla çabalıyoruz.
Kıssadan hisse şu; nankör meslek arkadaşım ev hanımlığı:(
Mutlu kadınlar olarak kalmak dileğiyle hoşçakalın.